Poznański Czerwiec 1956 na archiwalnych fotografiach
Gdy nieskuteczne okazały się siły milicji, UB i KBW, władze skierowały na ulice Poznania oddziały regularnego wojska – łącznie 10 tys. żołnierzy oraz ponad 350 czołgów, które w ciągu kilkudziesięciogodzinnej akcji rozprawiły się z grupami słabo uzbrojonych cywilów.
Poznański Czerwiec ’56 był pierwszym wielkim buntem robotniczym w dziejach PRL. Po nim nastąpiły kolejne – w 1970, 1976 i 1980 roku. Niestety, ranga tego wydarzenia jest nadal marginalizowana i sprowadzana do wydarzeń na poziomie regionalnym. Przez wiele lat komunistyczna propaganda pisała o tym proteście jako o „wypadkach poznańskich” lub „wydarzeniach poznańskich”. Określenia te miały umniejszyć rangę Czerwca ’56 i jego znaczenie. Trzeba jednak pamiętać, że protest robotników Poznania był jednym z ważniejszych buntów wolnościowych i antytotalitarnych w Europie Środkowej lat pięćdziesiątych XX wieku. To właśnie robotnicy Poznania utorowali drogę przełomowi politycznemu, który nastąpił w październiku 1956 roku i wpłynął na destalinizację oraz złagodzenie opresyjnych form dyktatury Polski Ludowej.
Autorka tekstu: dr Agnieszka Łuczak
Galeria: Robotniczy protest zatrzymany w kadrze
Polecane publikacje:
- Poznański Czerwiec 1956. Uwarunkowania – Przebieg – Konsekwencje. Materiały z międzynarodowej konferencji naukowej. Poznań 22 – 23 czerwca 2006. Pod redakcją Konrada Białeckiego i Stanisława Jankowiaka. Poznań: Instytut Historii UAM 2007.
- Rok 1956 – poznański Czerwiec i polski Październik